درک تجربه و معنای ذهنی زنان میانسال از سلامت و تغییرات بدنی مرتبط با سن در شهر شیراز

مقدمه: میانسالی، یکی از مهم‌ترین دوره‌های زندگی زنان می‌باشد که با تجربه تغییرات بدنی مرتبط با سن همراه است. ادراک زنان از این تغییرات بدنی که به صورت اجتماعی برساخته می‌شود، نقش تعیین‌کننده‌ای در رفتارهای سلامت محور آن‌ها ایفا می‌کند. با توجه به اهمیت موضوع، پژوهش حاضر که بخشی از یک مطالعه گسترده‌تر بود، با هدف درک تجربه و معنای ذهنی زنان از تغییرات بدنی و سلامت در دوره میانسالی صورت گرفت. روش‌: این تحقیق به روش کیفی انجام شد. بدین ترتیب، با استفاده از روش نمونه‌گیری نظری و هدفمند، 22 زن میانسال 40 تا60 ساله به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از مصاحبه عمیق و نیمه ساختار یافته جمع‌آوری گردید و سپس مصاحبه‌ها با روش نظریه‌ زمینه‌ای و با توجه به مراحل سه‌گانه کدگذاری باز، محوری و گزینشی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: 7 مقوله اصلی و 29 مقوله فرعی پدیدار شد که مقوله‌های اصلی شامل «تغییر در کیفیت سلامت»، «یائسگی زنان به مثابه نشانه»، «رازگونگی تغییرات بدن»، «احساس زیست میانسالی تهدید شده»، «طبیعی انگاری درد»، «نادیده انگاری مشروعیت یافته» و «دوگانه مقاومت/ انفعال» بود.  نتیجه‎گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، زنان میانسال زیست تهدید شده‌ای را تجربه می‌کنند. بسترهای اجتماعی و فرهنگی که ادراک زنان را شکل می‌‌دهد، می‌تواند موانعی در موفقیت برنامه‌های سلامت محور و سالمندی موفق ایجاد نماید. بنابراین، برای جلب توجه زنان و همکاری آن‌ها در برنامه‌های سلامت محور، نیاز است که ابتدا این باورهای اجتماعی و ذهنی تغییر کند تا زنان فعالانه و مسؤولانه در طرح‌های سلامت مشارکت نمایند.